Στον Ν.Ρωμανό

O Ν.Ρωμανός πάλεψε και πέτυχε μια νίκη απέναντι στο σύστημα και δεν είχαμε πολλές τέτοιες τα τελευταία χρόνια . Τον ευχαριστώ . Αυτός και οι γονείς του (ασύλληπτη η στάση τους για τα ελληνικά δεδομένα) κερδίσανε για πάντα τον σεβασμό μου .

Τους αφιερώνω ένα τραγούδι. Μπορούν τώρα να βγάλουν - για λίγο - την πανοπλία τους και να αφήσουν τα όπλα τους κάτω να ξεκουραστούν, γιατί η μάχη αυτή τελείωσε , νικηφόρα. Ο πόλεμος όχι και θα τους χρειαστούμε ξανά σίγουρα με τον έναν ή άλλον τρόπο....

I'm handing in my guns now
I will stop slipping away like sand between your fingers
For better or for worse,
I yield to you

I will lay my armour down, claim the hunger and the words that were always on my mind
Any triumph breeds defeat
Any blessing holds a curse but for once I won't let go

You laugh at all my twists and turns
The stories I tell find a home in your memory
And by now it is too late to run, so I yield to you

I will lay my armour down, claim the hunger and the words that were always on my mind
Any triumph breeds defeat
Any blessing holds a curse but for once I won't let go

You see me like no other
And I have tired of staring it down, tired of turning to find it all too strong, too strong to let it go

υ.γ.
Όλα θα πάνε καλά αύριο. Είμαι σίγουρος . Μην  ανησυχείς

Chuck (13/5/1967 – 13/12/2001)

Υπάρχουν?

Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θα σε σκέφτονται

Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν θα μάθεις ότι το έκαναν

Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θα σημαίνουν κάτι για σένα, κάποιοι που δεν θα σημάινουν τίποτα και κάποιοι που θα σημαίνουν τα πάντα

Υπάρχουν αυτοί που σου είπανε ψέματα και σου άρεσε και αυτοί που σου είπανε αλήθειες και τους μίσησες

Υπάρχουν εκείνοι που ποτέ δεν σε κατάλαβαν και εκείνοι που δεν χρειάστηκε να τους πεις τίποτα και σε ήξεραν αμέσως καλύτερα και από τον ίδιο σου τον εαυτό

Υπάρχουν άνθρωποι θέλουν να σου κάνουν κακό και άλλοι που θα έκαναν τα πάντα για να σε προστατέψουν από τους πρώτους

Υπάρχουν και κάποιοι που πάντα θα τους αγαπάς όσο μακρία και αν βρίσκονται και υπάρχουν και κάποιοι που θα νομίζουν το αντίθετο

Υπάρχουν και αυτοί που σε ανάβουν με μια λέξη και εκείνοι που  θέλουν να σε σβήσουν για πάντα

Υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν τα πιο ένοχα μυστικά σου και κάποιοι που είναι αυτά

 Υπάρχουν ύστερα και αυτοί που άξιζαν τα πάντα και τους έδωσες λίγα και αυτοί που πήραν πολλά περισσότερα από σένα από αυτά που τους αναλογεί

 Υπάρχουν και οι δυνατοί που δεν γνωρίζουν πόσο δυνατοί είναι και οι πολύ αδύναμοι που το παίζουν ισχυροί 

Υπάρχουν οι λίγοι που μπορείς να εμπιστευτείς και οι πολλοί που πρέπει να φοβάσαι

 

Υπάρχουν κάποιοι που αρκεί να τους σκεφτείς και αμέσως χαμογελάς  που ελπίζεις να κάνουν το ίδιο όταν σκέφτονται εσένα

Όλοι υπάρχουν...το θέμα είναι ποιοί είναι αυτοί, ποιός είσαι εσύ για αυτούς και αν ο καθένας από εμάς γνωρίζει ποιά είναι η θέση του πραγματικά στο μυαλό και στην καρδιά του άλλου.

Τα τραγούδια τα λένε καλύτερα #2

She'll lie and steal and cheat, and beg you from her knees
Make you thinks she means it this time
She'll tear a hole in you, the one you can't repair
But I still love her, I don't really care

When we were young, oh oh, we did enough
When it got cold, ooh ooh, we bundled up
I cant be told, ah ah it can't be done

It's better to feel pain, than nothing at all
The opposite of love's indifference
Pay attention now, I'm standing on your porch screaming out
And I won't leave until you come downstairs

So keep your head up, keep your love
keep your head up, my love
Keep your head up, my love
Keep your head up, keep your love

I don't blame ya dear for running like you did, all these years
I would do the same, your best believe
The highway signs say we're close, but I don't read those things anymore
I never trusted my own eyes

When we were young oh oh, we did enough
When it got cold, ooh ooh we bundled up
I can't be told, ah ah, can't be done

So keep your head up, keep your love
keep your head up, my love
Keep your head up, my love
keep your head up, keep your love

Τα τραγούδια τα λένε καλύτερα

My lover's got humour
She's the giggle at a funeral
Knows everybody's disapproval
I should've worshipped her sooner
If the Heavens ever did speak
She is the last true mouthpiece
Every Sunday's getting more bleak
A fresh poison each week
'We were born sick,' you heard them say it
My church offers no absolutes
She tells me 'worship in the bedroom'
The only heaven I'll be sent to
Is when I'm alone with you
I was born sick, but I love it
Command me to be well
Amen. Amen. Amen

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

If I'm a pagan of the good times
My lover's the sunlight
To keep the Goddess on my side
She demands a sacrifice
To drain the whole sea
Get something shiny
Something meaty for the main course
That's a fine looking high horse
What you got in the stable?
We've a lot of starving faithful
That looks tasty
That looks plenty
This is hungry work

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

No masters or kings when the ritual begins
There is no sweeter innocence than our gentle sin
In the madness and soil of that sad earthly scene
Only then I am human
Only then I am clean
Amen. Amen. Amen

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

Η αμήχανη στιγμή...(#1)

(http://www.darklyrics.com/lyrics/opeth/heritage.html#9)

...που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι αυτός που θα ήθελες να είσαι
...που κάποιος άλλος το έχει καταλάβει πριν από εσένα
...που βλέπεις πόσο αδύναμος είσαι
...που όλοι έχουν από εσένα μεγαλύτερες απαιτήσεις από αυτές που θα θέλεις ή που μπορείς να ανταποκριθείς
...που δεν μπορείς να περάσεις όσες στιγμές θα ήθελες με τους ανθρώπους που θα ήθελες
...που βλέπεις ανθρώπους που νοιάζεσαι να χάνουν τον δρόμο τους και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αποτρέψεις
...να νιώθεις φίλους να γίνονται απλά γνωστοί
...να αποτυγχάνεις να τους κάνεις να το δουν και αυτοί ότι συμβαίνει
...που καταλαβαίνεις πόσο πολύ αδύναμος είσαι
...που αντιλαμβάνεσαι ότι οι στιγμές που προσποιείσαι είναι πολλές, περισσότερες από όσες νόμιζες
...που εκτιμάς μικρές μικρές στιγμές περισσότερο από όσο είχες αρχικά υπολογίσει
...που κάποια χαμόγελα και γέλια σου λείπουν πολύ
...που αντιλαμβάνεσαι ότι το μυαλό σου δεν είναι ποτέ ήρεμο
...που συνειδητοποιεις ότι δεν ακούς όση μουσική θα ήθελες

...που θα ήθελες να μην τα έχεις καταλάβει όλα αυτα...

Μπορείς να μου πεις όσα ευφάνταστα και βαρύγδουπα λόγια θέλεις, μπορείς να βάλεις τα πιο φανταχτερά ή σοβαροφανή σου ρούχα, να βαφτείς όσο θέλεις και όπως θέλεις , κάνε το πιο πολύπλοκο χτένισμα και βάλε όσο άρωμα θέλεις... εμένα δεν μπορείς να με ξεγελάσεις. Εγώ ξέρω το κορίτσι που κρύβεις μέσα σου. Ξέρω τι σε κάνει να γελάς , τι σε κάνει να δακρύζεις, τι σε ερεθίζει και τι σε χαλάει, ξέρω με τι χαμογελάς και με τι κλαις όταν κανείς δεν σε βλέπει . Όσο και να σε τρομάζει ...ξέρω το "είναι" σου γιατί το γνώρισα και το αγάπησα. Όλα τα άλλα ήρθαν μετά.

Στο μεταξύ....

'Οσο όλοκληρος ο πλανήτης ετοιμάζεται με αγωνία για το μεγάλο event , τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου , κάπου άλλου συμβαίνουν αυτά...(προσοχή το υλικό είναι ΠΟΛΥ σκληρό και ΠΟΛΥ πραγματικό και πιθανώς να σας χαλάσει την όρεξη για την ...μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου και το καλοκαιρινό σας mood γενικά!)

Αναμένω με αγωνία όλη την πολιτική σκηνή σύσσωμη να "καταδικάσει την βία από όπου και αν προέρχεται!". Εγώ επειδή όμως είμαι μαλάκας και άξεστος θα πω : Γαμημένοι ισραηλινοί δολοφόνοι ισραηλινοί εύχομαι να ψοφήσετε !

Εσύ πόσο Χαραλαμπίδης είσαι ?

Αντιγράφω από το τελευταίο ποστ του υπέροχου blog Cogito ergo sum (σκέφτομαι άρα υπάρχω)- η φωτογραφία ''δικιά μου'': 

http://teddygr.blogspot.gr/2014/07/blog-post_11.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/teddygr+%28Cogito+ergo+sum%29

Φασίστας, άρα ψεύτης

Κάθε ζωντανός οργανισμός, αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, πεθαίνει! Η οικονομία και η κοινωνία είναι σύνθετοι ζωντανοί οργανισμοί. Που, χωρίς μεταρρυθμίσεις, κινδυνεύουν να αποσυντεθούν και να περιθωριοποιηθούν. Να χάσουν την ευημερία τους, την ελευθερία τους, να χάσουν την ίδια την υπόστασή τους. (...)

Κάποιοι είχαν πει ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία «σοβιετική οικονομία», παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ανήκε στο σοβιετικό μπλοκ! Και παρέμενε κολλημένη στις δοξασίες ενός ξεπερασμένου προτύπου, πολλά χρόνια αφότου οι κοινωνίες που το ασπάστηκαν είχαν οι ίδιες καταρρεύσει και οι λαοί τους είχαν επιλέξει το δρόμο της ελεύθερης αγοράς!

Η Σοβιετική Ένωση είχε πάψει προ πολλού να υπάρχει. Οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες, είχαν προσχωρήσει στο σύστημα της ανοικτής και ελεύθερης οικονομίας, κάνοντας το ένα αναπτυξιακό άλμα μετά το άλλο. Κύματα αποκρατικοποιήσεων σαρώνουν επί δεκαετίες όλες τις χώρες της γης. Χώρες απ’ όλες τις ηπείρους ανοίγονται στην ελεύθερη αγορά. Από την Κίνα ως το Βιετνάμ. Κι από την Αυστραλία ως την Ινδονησία.

Κι όμως! Στην Ελλάδα οι ξένες επενδύσεις παρέμεναν επί δεκαετίες, όπως και οι ελληνικές, άλλωστε, όπως και η έννοια επιχειρηματίας, μία «απαγορευμένη έννοια». Η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα παρέμεναν «απαγορευμένες λέξεις». Μια εφιαλτική γραφειοκρατία περίμενε να υποβάλει στα μαρτύρια του Ταντάλου τον κάθε επίδοξο επενδυτή. Και αδίστακτες συντεχνίες έκλειναν το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο, έκλειναν τους δρόμους καθημερινά, παραλύοντας την κίνηση, κι όποτε ήθελαν κατέβαζαν και τους διακόπτες του ηλεκτρικού ή διέκοπταν τις μαζικές συγκοινωνίες του Ελληνικού λαού. Αυτά τώρα πλέον αλλάζουν! Όχι κάποια απ’ αυτά. Όλα αυτά!

Και καθιστούμε την Ελλάδα μια χώρα φιλική για τις επενδύσεις, φιλική για την επιχειρηματικότητα, ώστε να απελευθερώσει το αναξιοποίητο δυναμικό μας, τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τα ταλέντα των ανθρώπων μας. Και τώρα ανοίγουμε το δρόμο για να μεγαλουργούν οι Έλληνες, όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στον ίδιο τον τόπο τους!

Αυτό, βέβαια, δεν αρέσει στις συντεχνίες, στα κατεστημένα συμφέροντα που λυμαίνονταν τη χώρα και το δημόσιο πλούτο τόσα χρόνια. Πάρτε για παράδειγμα τις τηλεφωνικές υπηρεσίες. (...) Αποκρατικοποιήθηκαν οι τηλεπικοινωνίες, έσπασε το κρατικό μονοπώλιο και τώρα βάζεις τηλέφωνο σε μερικές ώρες, το κόστος έχει πέσει κατακόρυφα και οι προσφερόμενες υπηρεσίες έχουν πολλαπλασιαστεί, με σταθερή τηλεφωνία, κινητή, Ίντερνετ, δορυφορικά προγράμματα κλπ. Πώς έγινε αυτό; Πρώτον, ο καταναλωτής επωφελήθηκε από τον ανταγωνισμό. Και δεύτερον, η κοινωνία επωφελήθηκε από τις επενδύσεις που έκαναν οι ιδιώτες πάροχοι για να μπορέσουν να αντέξουν στον ανταγωνισμό. (...)


Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία που εκφώνησε χτες ο πρωθυπουργός στο συνέδριο του Economist. Ένα μικρό απόσπασμα που, όπως ολόκληρη η ομιλία, περιέχει σωρεία ανακριβειών και ψευδών τα οποία έχουν διπλό στόχο: αφ' ενός μεν να διαβεβαιώσουν την διεθνή του κεφαλαίου ότι στην Ελλάδα φτιάχνεται ένας παράδεισος γι' αυτήν αφ' ετέρου δε να στρώσουν τον δρόμο για μια ακόμη μεγαλύτερη επίθεση κατά του λαού και των δικαιωμάτων του.

Προσέξτε την αποστροφή τού ομιλητή για τις "δοξασίες ενός ξεπερασμένου προτύπου", όπου -προφανέστατα- συμπεριλαμβάνει το δικαίωμα για μόνιμη, σταθερή και πλήρη εργασία, το δικαίωμα στην απεργία, το δικαίωμα στην πλήρη κοινωνική προστασία των αδυνάτων, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή σύνταξη, το δικαίωμα των πάντων στην δωρεάν υγεία και την δωρεάν παιδεία, το δικαίωμα πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά κλπ. Όλα αυτά συνιστούν "δοξασίες ξεπερασμένου προτύπου". Στα σύγχρονα πρότυπα δεν νοούνται τέτοια δικαιώματα.

Προσέξτε τον εκθειασμό τού νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος παρουσιάζεται ως αδήριτη ανάγκη, με παράλληλη δαιμονοποίηση της υπέρτατης ανά τους αιώνες εργατικής κατάκτησης που λέγεται συνδικαλισμός. Κατά τον ομιλητή, ο συνδικαλισμός "κλείνει το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο" και βασανίζει τον κόσμο παραλύοντας την κίνηση, διακόπτοντας τις συγκοινωνίες ή κατεβάζοντας τους διακόπτες "όποτε ήθελε". Ή, μάλλον, όποτε "θίγονταν τα συμφέροντα" κάποιων συνδικαλιστών, οι οποίοι "λυμαίνονταν την χώρα και τον δημόσιο πλούτο τόσα χρόνια".

Να επαναλάβω αυτό το τελευταίο. Αυτός ο αλλοπρόσαλλος και ανεγκέφαλος φασιστάκος που παριστάνει τον πρωθυπουργό μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά που επιμένει να κυβερνάει γράφοντας στα παπάρια του και το κοινοβούλιο και την δημοκρατία, τόλμησε να πει σε διεθνές συνέδριο ότι εκείνοι που "λυμαίνονταν την χώρα και τον δημόσιο πλούτο τόσα χρόνια" δεν ήταν ούτε οι επίορκοι πολιτικοί ούτε η -εγχώρια και ξένη- πλουτοκρατία (τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές κλπ) αλλά οι εργαζόμενοι και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους. Πώς λέμε π.χ. ότι η οικονομία δεν βουλιάζει από τον βιομήχανο που δεν πληρώνει φόρους αλλά από τον κυρ-Μήτσο τον τυροπιττά που δεν κόβει απόδειξη; Κάτι τέτοιο.

Όσο για το παράδειγμα της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ, τί να πω; Κατά τον ομιλητή, το ότι σήμερα ο πολίτης έχει καλύτερες υπηρεσίες δεν οφείλεται ούτε στην αλματώδη πρόοδο της επιστήμης ούτε στις υποδομές που έστησε και εκσυγχρόνιζε διαρκώς ο κρατικός ΟΤΕ (και που βεβαίως θα συνέχιζε να εκσυγχρονίζει έστω κι αν παρέμενε κρατικός) αλλά στο ξεπούλημά του σε μια ξένη, επίσης κρατική εταιρεία. Φυσικά, δεν συμφέρει τον πρωθυπουργό να θυμηθεί ότι το άλμα στην ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας έγινε όταν μπήκε στο παιχνίδι η Cosmote (του κρατικού ΟΤΕ, στον οποίο ο Μάνος είχε απαγορεύσει να βγει στην αγορά πλάι -τότε- στις Πάναφον και Τελεστέτ), οπότε αυτό το κάνει γαργάρα και πάει παρακάτω. Τι να πεί; Ότι η Cosmote κατάπιε τους ανταγωνιστές της χάρη στις υποδομές που είχε στήσει ο κρατικός ΟΤΕ;

Συμπέρασμα: Δεν είναι περίεργο που ο πρωθυπουργός τής χώρας συλλαμβάνεται να λέει ψέματα ανερυθριάστως. Δεν είναι περίεργο διότι το ψέμα είναι σύμφυτο με τον φασισμό. Κι αφού ο Αντώνης Σαμαράς είναι φασίστας, δεν μπορεί να μην είναι και ψεύτης. Έτσι απλά.


Υστερόγραφο: Δεν μπόρεσα να μη γελάσω μ' εκείνο το βλακωδέστατο "από την Κίνα ως το Βιετνάμ κι από την Αυστραλία ως την Ινδονησία". Πάλι καλά που δεν είπε "από τις ΗΠΑ ως τον Καναδά" ή "από την Βραζιλία ως την Αργεντινή". Προφανώς, ο πρωθυπουργός δεν έχει ιδέα ότι οι χώρες που ανέφερε βρίσκονται δίπλα-δίπλα.

Σχετικά με την ΔΕΗ

 

 Quiz: Ποιός είπε τα παρακάτω ? 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΗ

Η ιστορία της ΔΕΗ γέμει συναρπαστικών επεισοδίων. Η δημόσια αυτή εταιρεία κατάφερε να επιβιώσει και να καταστήσει πραγματικότητα τον εξηλεκτρισμό της χώρας. Και τούτο παρά τις προσπάθειες πολλών να την απομυζήσουν και τελικώς να την αχρηστεύσουν ώστε να την ιδιοποιηθούν ξένα συμφέροντα και τα εν Ελλάδι φερέφωνά τους.
Η ΔΕΗ άρχισε να μεγαλώνει ουσιαστικά και να αναπτύσσεται συστηματικά από τη δεκαετία του 1950. Τότε καταργήθηκε η σύμβαση με την Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών- Πειραιώς (θυγατρική της αγγλικής Πάουερ), που είχε το προνόμιο ηλεκτροδοτήσεως της περιοχής πρωτευούσης, και ανετέθη το έργο στη ΔΕΗ, δηλαδή στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Μια μεγάλη εταιρεία με χιλιάδες εργαζόμενους υπαλλήλους και κυρίως τεχνικούς και εργάτες, που όργωσαν τη χώρα για να φτάσει το ρεύμα ως το πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας, δημιουργήθηκε με τα χρήματα τόσων φορολογουμένων.
Φυσικά έγιναν και σπατάλες και λάθη και- δυστυχώς- πολλές αρπαγές δημοσίου χρήματος. Ορισμένοι από τους διοικήσαντες τη ΔΕΗ κατηγορήθηκαν για διαφθορά, ενώ άλλοι υπήρξαν γραφικές φιγούρες σαν τον στρατηγό που από επικεφαλής του Στρατεύματος, όταν έγιναν οι εκλογές της βίας και της νοθείας το 1961, επελέγη το 1967 από την απριλιανή χούντα για να διοικήσει τη ΔΕΗ.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, άρχισαν οι προσπάθειες ιδιωτών να πάρουν μέρος του έργου της ΔΕΗ, να παράγουν δηλ. σε δικά τους εργοστάσια ηλεκτρικό ρεύμα και να το πωλούν στη ΔΕΗ για να το διαθέτει στην κατανάλωση. Η πρώτη τέτοια απόφαση του κ. Μητσοτάκη απερρίφθη από το (δικό του!) υπουργικό συμβούλιο το 1993. Πρωταγωνιστής της αντιδράσεως στο διαβόητο σχέδιο Κυρατσάκη (από το όνομα του ιδιώτη που οργάνωνε τη δουλειά) ήταν ο κ. Γ. Σουφλιάς- που διέσωσε τη χώρα από μια πολυετή επαχθή σύμβαση.
Τα χρόνια πέρασαν και η ΔΕΗ βγήκε στο Χρηματιστήριο, έγινε πολυμετοχική εταιρεία, με το ελληνικό Δημόσιο όμως να διακρατεί το 51% των μετοχών και άρα τον έλεγχο της εταιρείας. Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε από την κυβέρνηση Σημίτη μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία σε λίγα χρόνια κατέστη ζημιογόνος...
Σήμερα, με τα όσα απεκάλυψε η σοβούσα διεθνής οικονομική κρίση αποδεικνύεται πόσο σωστή είναι η άποψη ότι βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας για τη χώρα πρέπει να ελέγχονται τελικώς από το Δημόσιο.
Φαντασθείτε εν όψει της κρίσης η ΔΕΗ να ανήκε σε ξένους (λ.χ. σε Ιάπωνες, όπως η πολυεθνική που διοικούσε ο νυν διοικητής της ΔΕΗ). Δεν θα έκαναν καν τον κόπο να μας ανακοινώνουν τις αυξήσεις τιμών, θα το μαθαίναμε κατά την ώρα της πληρωμής.
Τουλάχιστον σήμερα έχουμε την ελπίδα ότι ο «μάνατζερ» επιτέλους θα αποπεμφθεί. 

------------------------------------------

Τα παραπάνω έγραψε στο ΒΗΜΑ ο Σταύρος Ψυχάρης (στις 17/11/2008). Ο γνωστός! Όχι κάποιος άλλος! Όχι κάποιος αριστερός συνδικαλιστής. Ο Σ. Ψυχάρης , ο γιός του οποίου είναι ο βουλευτής της ΝΔ Ανδρέας Ψυχάρης, αν αυτό σημαίνει κάτι ...

Τα λόγια είναι περιττά.

 

Draconian* times, indeed

Πριν ξεκινήσω αυτό το blog είχα κάποιες ανησυχίες όπως γιατί το φτιάχνω,  αν έχω πραγματικά κάτι να πω, ποιόν θα αφορά αυτό κτλ. Νομίζω φτάνω σιγά σιγά στο ίδιο σημείο .

Οι εποχές που ζούμε είναι πράγματι σκληρές(*), σε τέτοιο βαθμό  που υπάρχουν στιγμές που απλά μένεις αποσβολωμένος και κοιτάς αυτά που συμβαίνουν σε σένα , στους γύρω σου χωρίς να μπορείς να πεις (και πολύ περισσότερο να κάνεις) κάτι .

Και εξάλλου τί να πω που δεν έχουν πει άλλοι 100 άνθρωποι ( και πολύ καλύτερα από μένα) .
Για την κυβέρνηση που δρα ανεξέλεγκτη καταπατώντας ακόμα και τους νόμους του κράτους/αποφάσεις δικαστηρίων ?
Για τα ΜΜΕ που κλείνουν τα μάτια σε ο,τι γίνεται εντός και εκτός συνόρων ?
Για το γεγονός ότι δεν τολμάς να ονειρευτείς για το μέλλον ή ότι τα όνειρα του παρελθόντος έχουν δώσει την θέση τους στην ελπίδα για επιβίωση ?
Ότι ο φόβος και το μίσος κατοικεί πλέον μόνιμα μέσα μας ?

Τι να πει κανείς γαμώτο ? Δεν υπάρχουν πλέον λόγια. Μόνο κατήφια και απογοήτευση. 

Πραγματικά δεν ξέρω...

I can't destroy what isn't there

Τέλος τα ψέματα. Διαλέξτε πλευρά!

Τα κανάλια τα έχουν δώσει όλα. Κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αλλάξει τίποτα. Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Οι λόγοι προφανείς . Παράλληλα οι αποκαλύψεις για τον ρόλο αυτών που υποτίθεται εργάζονται για εμάς...για το καλό μας είναι συνεχείς . Τίποτα πλέον δεν έχει μείνει κρυφό.
Στο μεταξύ τα παραμύθια για "ψήφους οργής" τελειώσανε. Είναι επίσημο ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν 500.000+ φασίστες ! Έτσι απλά.

Νομίζω ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία ως χώρα να αντιδράσουμε. Αν όχι τώρα απλά ξεχάστε την ελλάδα οπώς την ξέρατε...Δεν μπορώ να εκφράσω επαρκώς αυτά που νιώθω. Μου φαίνεται αδιανόητο να συζητάμε τα αυτονόητα. Ελπίζω την δευτέρα να μπορούμε να πούμε άλλα...πραγματικά το ελπίζω.

Ίσως και να υπάρχει τελικά μια μικρή ελπίδα...

https://www.youtube.com/watch?v=M6pyWznrD0U


Μην φοβάσαι συν-άνθρωπέ μου.. ούτε τα παιδιά σου ούτε κανείς δεν μπορεί να ντρέπεται για ανθρώπους σαν και σένα....Υπάρχουν πολλοί άλλοι για αυτόν τον σκοπό.

Τελειώνει πάντα έτσι...

Ζούμε σε έναν κόσμο που μας έμαθε να χρησιμοποιούμε συγκεκριμένες νόρμες συμπεριφοράς και λόγου. Αυτά που λέμε συνήθως μεταξύ μας, τα τυπικά, τα καθημερινά είναι κενά περιεχομένου. Στερούνται τις περισσότερες φορές ακόμα και κάθε ίχνους αλήθειας.

Πώς όμως αντιμετωπίζεις τους άλλους όταν αλλάζει η πραγματικότητα που έχεις συνηθίσει ?

Πώς αποχαιρετάς κάποιον που ξέρεις ότι δεν θα ξαναδείς ποτέ? 

Τι λες όταν αυτό που πας να πεις το έχεις πει χιλιάδες φορές και έχει χάσει το νόημα του ?

Και ακόμα αν αυτήν την μια φορά το εννοείς πραγματικά πώς και γιατί να σε πιστέψει ο άλλος ? 

Μάλλον δεν γίνεται.... γιατί αυτοί είμαστε, μικροί και λίγοι , μόνο αυτό μου έρχεται : 

''Τελειώνει πάντα έτσι, με τον θάνατο..Πρώτα όμως, υπήρξε η ζωή..
..κρυμμένη πίσω από τα μπλα-μπλα-μπλα..
Όλα έχουν κατακαθίσει κάτω από την φλυαρία και τον θόρυβο!
Η σιωπή και το συναίσθημα, η συγκίνηση και ο φόβος!
Οι ισχνές, ασταθείς αναλαμπές ομορφιάς..
Κι ύστερα η αξιοθρήνητη δυστυχία κι ο αξιολύπητος άνθρωπος..
Όλα θαμμένα κάτω από την κουβέρτα του άγχους, για να είσαι κάποιος στον κόσμο!
Μπλα..μπλα..μπλα..
Κάπου αλλού, υπάρχει το αλλού.. Εγώ δεν ενδιαφέρομαι για το αλλού..
Επομένως, ας ξεκινήσει αυτό το μυθιστόρημα.. Αφού κατά βάθος,είναι απλά ένα τέχνασμα..
Ναι.. είναι απλά ένα τέχνασμα!''
 

 

The Answer Machine?

Harbringer of death and slaughter -
(next time round you'll be the slain)
Refuse the dying man your water -
(thirst when you come back again).
Don't spare the rod don't spoil the child -
(I hope you like to take a beating)
Feed your face while others starve -
(you'd better learn to not miss eating.)

Shining beaty - fair and wise,
Has served it's time as dim an sallow
An honest judge seeks truth through eyes
Which once gazed lifeless from the gallows.
Hands that heal the sick and lame,
Long since held tools of inquisition.
Tongues which speak words true and sane
Have chanted sermons on perdition.

[Chorus:]
Cross the bridge that spans forever
Living thread of evermore.
Without begining ending never,
Living thread of evermore
See the footprints in the sand
Countless lifetimes gone before,
Point our path with unseen hands
The living thread of evermore.

From egg and sperm 'neath sticky sheet,
To ash and bone or maggot meat,
The way looks neither pleasant or too long
So have you stopped to wonder whether
If when weighted against a feather,
All your deeds appear so big and strong?

Cross the bridge that spans forever
Living thread of evermore.
Without begining ending never,
Living thread of evermore
See the footprints in the sand
Countless lifetimes gone before,
Point our path with unseen hands
The living thread of evermore.

Light and dark complete the circle
Find the yang to fit the Yin
Barren desert - lush green myrtle
Chase the wind to lift your wing

From egg and sperm 'neath sticky sheet,
To ash and bone or maggot meat,
The way looks neither pleasant or too long
So have you stopped to wonder whether
If when weighted against a feather,
All your deeds appear so big and strong?

Cross the bridge that spans forever
Living thread of evermore.
Without begining ending never,
Living thread of evermore

Ecce Homo

"Μην περπατάς μπροστά μου, μπορεί να μην σε ακολουθήσω.. Μην περπατάς πίσω μου μπορεί να μην σε οδηγήσω.. Απλώς περπάτα δίπλα μου και γίνε φίλος μου"

Μην έχετε καμία αμφιβολία. Αυτό είναι. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από αυτό που ζούμε τώρα. Μην έχετε καμία ψευδαίσθηση. Μην περιμένετε κάτι παραπάνω. Μοιραστείτε με αυτούς που αγαπάτε όσες περισσότερες στιγμές μπορείτε γιατί αυτό είναι και το μόνο που θα μπορέσετε να μοιραστείτε μαζί τους. Όλα τα άλλα τα ζούμε μόνοι... απλά έρχονται και παρέρχονται ή και όχι... 

Μια σκέψη και μια θεά

Η ζωή είναι γεμάτη προβλήματα και δυσκολίες. Αυτά δεν τελειώνουν ποτέ. Άλλοτε πιο εύκολα, άλλοτε πιο δύσκολα. Και όλα περνάνε αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Σημασία έχει πώς τα αντιμετωπίζουμε . Αν διατηρούμε την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά μας και τον σεβασμό προς τους γύρω μας κατά την διάρκεια της μάχης. Σημασία έχει να μην χάσουμε τον εαυτό μας όσο τα αντιμετωπίζουμε...

Nina Simone - Pirate Jenny

(εναλλακτικά για κάποιους.... εδώ)

Come as you are, as you were

(20 Φεβρουαρίου 1967 – 5 Απριλίου 1994)

Όχι δεν είσαι...

Μ, αν διαβάζεις ακόμα αυτό το blog , αυτό είναι για σενα, εύχομαι να είσαι καλά.

Save me, I'm in a sea of beings
And there's no deny - the waves are holding me under

I'm drowning in a thousand faces
Alien expressions over and over again

I'm trying to scream but I can't exhale
The world seems to spin as I'm left on this square
With no will to hold on
Am I the only one crushed by the weight of the world?

Save me...
I think I've swallowed more than I can comprehend
A soul laid low

A soul has lost its faith again, wide awake in this hole
A maggot on a plate again, wide awake in this hole
A soul has lost its faith again
I've lost myself too long
Am I the only one crushed by the weight of the world?

Οι 58 φεύγουν....το ποτάμι έρχεται!

 (foto: Ο Σταύρος στο ποτάμι του)

 
Ένα σχόλιο και ένα τραγούδι για αυτόν τον "αστείο" υπάλληλο του Μπομπολά, που λέγεται Θεοδωράκης:

Το σύστημα καλεί και τις τελευταίες εφεδρίες στο μέτωπο. Μην ανησυχείς αγόρι μου, τόσο καιρό τους υπηρετούσες από το γραφείο , τώρα σε χρειάζονται μπροστά. Δεν αλλάζουν και πολλά....

Σου αφιερώνω το τραγούδι (με τον κίνδυνο να το μολύνεις και αυτό και μου αρέσει πολύ) .

...καληνύχτα, καληνύχτα!

Sitting in a tin can

Now it's time to leave the capsule if you dare...

"Επιθετικοί" προσδιορισμοί

Ποιοτικοί μετανάστες, σοβαρή Χρυσή Αυγή, υπεύθυνη Αριστερά, νέο ΠΑΣΟΚ κτλ. κτλ . ....

Η ρητορική αυτής της κυβέρνησης έχει ξεπεράσει κάθε όριο ρατσισμού , φασιστικής προπαγάνδας και συντηρητισμού. Ανοίγει το στόμα τους και όποιον πάρει ο χάρος. Και δυστυχώς έχει πάρει και παίρνει πολλούς.... Είτε έλληνες είτε ξένους. Γιατί αυτός δεν κάνει διακρίσεις , σε αντίθεση με αυτά τα πολιτικά σκουπίδια που μας κυβερνούν .

Άραγε όταν οι έλληνες φεύγανε και πήγαιναν στην Γερμανία, την Αμερική, την Αυστραλία και όπου αλλού πήγανε είχανε καλή ποιοτητα ή "τραγική ποιότητα" ?  Και προσοχή! Μιλάμε πάντα για "μεταναστευτική" ποιότητα . Μόνο ως τέτοιους τους αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους, που φεύγουν από τις χώρες που εμείς οι δυτικοί είτε βομβαρδίζουμε (έμμεσα ή άμεσα), είτε σπρώχνουμε σε εμφύλιους πολέμους, είτε απαξιώνουμε εκμεταλλεύοντας τες κτλ. Η ποιότητα τους ως ανθρώποι μας αφήνει αδιάφορους . Αυτό σημαίνει ότι μας ενδιαφέρει μόνο κατά πόσο μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε, να τους εκμεταλλευτούμε . Αφήστε που δεν είναι και χριστιανοί οι περισσότεροι, αυτό που το πας?

Όλα είναι δράση και αντίδραση . Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο.

 Όσο η επίσημη θέση αυτού του κράτους είναι "να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο"  (!),  τόσο επιθετικοί προσδιορισμοί όπως νέα... Δημοκρατία θα παίρνουν ένα τρομακτικό σκοτεινό νόημα που σύντομα θα γίνει αισθητός ακόμα και σε αυτούς που μέχρι τώρα ήταν αδιάφοροι έως και χαρούμενοι για το αν πέθαναν κάποιοι βρώμικοι "κακής ποιότητας" μετανάστες .

Μαζί τους φάγαμε!

Επειδή ήθελα να γράψω για το θέμα αλλά καλύτερα δεν θα μπορούσα να τα πω ...αντιγράφω από το infowar του Α.Χατζηστεφάνου.

Μαζί τους πνίξαμε

Tuonela*

Αφιερωμένο σε όσους είναι μακριά , "μακριά" και κάπου εκεί στην μέση....

*
Τούονελα ονομαζόταν το βασίλειο των νεκρών στη φινλανδική μυθολογία, αντίστοιχο με τον Άδη της ελληνικής μυθολογίας. Η Τούονελα ήταν η χώρα για όλους τους νεκρούς, είτε καλούς είτε κακούς, ένα σκοτεινό μέρος χωρίς ζωή.
Η Τούονελα αναφέρεται στο φινλανδικό έπος Καλεβάλα. Στο 16ο κεφάλαιο, ο σαμάνος Βέινεμουινεν ταξιδεύει στον Κάτω Κόσμο για να αναζητήσει τη γνώση των νεκρών. Στο ταξίδι συναντάει μια κοπέλα βαρκάρισσα (αντίστοιχη φιγούρα του Χάροντα), η οποία τον περνάει από τον ποταμό του Τούονι σε ένα νησάκι, όπου δεν βρίσκει τα ξόρκια που αναζητούσε και μετά βίας καταφέρνει να διαφύγει από το μέρος, ρίχνοντας κατάρα σε όποιον ζωντανό προσπαθήσει να φτάσει σε αυτό το μέρος.
Στις φινλανδικές μεταφράσεις της Βίβλου, η ονομασία Τουονέλα χρησιμοποιείται ως μετάφραση του αρχαιοελληνικού Άδη. Στο Χριστιανισμό, αναφέρεται ως ο τόπος ανάπαυσης των νεκρών πριν την Τελική Κρίση.