Και η ζωή συνεχίζεται

Ακούμε τους βουλευτές, αυτούς που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με 5.000- 7.000 και 10.000€ μισθό να απευθείνονται σε όλους  με μεγάλη ευκολία και έπαρση ζητώντας τους να μειώσουν και άλλο τον πήχη και να έχουν μετατρέψει τους ανθρώπους και την αξία της ζωής τους σε αριθμούς, βάση των οποίων κάνουν τις ανούσιες και λανθασμένες πράξεις τους και πολλοί από εμάς συμφωνούμε μάλιστα μαζί τους χωρίς να έρθουμε ποτέ την ουσία και την ανθρώπινη ύπαρξη που κρύβεται πίσω από αυτά τα νούμερα.

Το κάνουμε μόνο όταν βρεθούμε σε τέτοια θέση ώστε να εκτιμήσουμε την αξία τους . Και όταν βρεθείς - έστω και για λίγο - σε αυτήν την θέση καταλαβαίνεις ότι το να λές "Ναι ρε , οι κωλογιατροί που παίρνουν τόσα λεφτά και χτίζουν βίλες και παίρνουν φακελάκια, παίρνουν πολλά λεφτά να τους τα κόψουν" δεν θα το έλεγες -αφήνω στην άκρη το προφάνες ότι αυτό είναι γενίκευση που ισχύει για ένα πολύ μικρό ποσοστό - αν περίμενες σε ένα νοσοκομείο στο κρεβάτι σου από τις 7.00 το πρωί να μπείς στο χειρουργείο και τελικά έκανες την εγχείρηση στις 22.00 το βράδυ και ήξερες ότι από τα χέρια αυτών των κωλογιατρών κρέμεται η υγεία σου και ότι αυτοί οι κωλογιατροί χειρουργούν 12 ώρες non stop .

Καταλαβαίνεις επίσης εύκολα ότι το να μειώνεις το κόστος της λειτουργίας των νοσοκομείων έτσι όπως γίνεται σήμερα (σε όλους τους τομείς φυσικά, όχι μόνο στην υγεία) χωρίς κανένα σχέδιο και χωρίς να θέλεις να καταργήσεις τις μίζες που έδινες και έπαιρνες τόσα χρόνια σε διάφορους ενδιάμεσους για να σου προμηθεύουν υλικά αμφίβολης ποιότητας και ευχρηστίας με το 10πλάσιο κόστος που πραγματικά έχουν είναι αν μη τι άλλο παράλογο και χυδαίο .Καταλαβαίνεις ότι συνεπάγεται πως κάποιοι θα αναγκαστούν να κάνουν την δουλειά τους κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες, με αυταπάρνηση, με μισθό που δεν ανταποκρίνεται στις ικανότητες και την προσφορά τους και φυσικά με μεγάλο κίνδυνο να έχουν άσχημα αποτελέσματα .

Και αυτό πραγματικά γίνεται αυτήν την περιόδο στην Ελλάδα . Αν πας σε ένα νοσοκομείο βλέπεις εργαζόμενους να προσπαθούν να προσαρμοστούν σε μια άθλια και συνεχώς υποβαθμιζόμενη κατάσταση και να λειτουργήσουν μέσα σε αυτήν όσο το δυνατόν καλύτερα γιατί έχουν να κάνουν με ανθρώπους που έχουν ανάγκη και εξάρτηση από αυτούς .

Και αυτοί οι εργαζόμενοι το καταφέρνουν και μάλιστα με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς το λειτούργημα τους . Το 1/10 του σεβασμού και της αξιοπρέπειας τους να είχαν αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο (εγχώριοι και μη)  τώρα τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα και τότε οι αριθμοί θα ξαναγίνονταν άνθρωποι και οι βουλευτές θα μένανε απλά νούμερα .

Αυτό όμως δεν θα γίνει σύντομα  και εμείς θα συνεχίσουμε να βρίζουμε τους πάντες (μέχρι να τους χρειαστούμε) , ο κόσμος θα συνεχίσει να πεθαίνει μέσα στο σκοτάδι από τον κάπνο και να τρώει από τα σκουπίδια μέσα και έξω από τα supermarkets (βλέπε γάλα και ημ. λήξης προϊόντων) ,ο Νότης να γλύφει τους φασίστες και η ζωή - όχι για όλους αλλά - συνεχίζεται  .