Και τί να γράψεις?

 

Ναι έχω καιρό να γράψω. Αλλά και τι να γράψει κανείς? 

Για κωμικοτραγικά ναζιστικά συλλαλητήρια ?
Για νέους ανθρώπους που "φεύγουν" κάθε μέρα?
Για τους άλλους που μένουμε πίσω κυνηγώντας την ουρά μας κάθε μέρα? 
Μήπως για τους πρόσφυγες που παραμένουν στιβαγμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή μήπως για τους άλλους που εγκλωβίστηκαν στα ερείπια της χώρας τους περιμένοντας να πεθάνουν για να γίνουν "RIP" (sic) στα πληκτρολόγια των "πολιτισμένων" SM. 

Προχτές ένας φίλος μου είπε να κάνω παιδί, όπως και ο ίδιος έχει κάνει , αν και πιστεύει (πραγματικά) ότι θα πεθάνει σε λίγα χρόνια . ΠΑ-ΡΑ-ΝΟΙ-Α

Τίποτα δεν υπάρχει . Αυτές οι μικρές στιγμές μόνο μένουν, η ανάμνηση τους και η προσμονή τους. 

Το μόνο που θέλω είναι να βρεθώ σε ενα δωμάτιο μαζί σου. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Απλά να έχει ωραία θέα. Ξέρεις εσύ τί εννοώ. Να μπορούμε να δούμε τον ήλιο να πέφτει στο νερό χωρίς να μιλάμε και μετά να κλειστούμε μέσα. Να βγάλουμε τα ρούχα μας και να ξαπλώσουμε κάτω απο τα σκεπασμάτα.
Δεν νομίζω να χρειάζεται να πούμε πολλά. Ίσως και τίποτα. Απλά σε φαντάζομαι να χαμογελάς και να χώνεσαι στη αγκαλιά μου .

Ορίστε...έγραψα κάτι