Δυστυχώς

Σε είδα στο όνειρο μου χθες

Ήσουν κάποια άλλη , μια δημοσιογράφος

Αλλά και πάλι σε αναγνώρισα

Ήσουν σίγουρα εσύ 

Τα ίδια μαλλιά 

Τα ίδια χρώματα

Το ίδιο σώμα

Τα ίδια χείλη 

Το ξέρω γιατι -σχεδόν- τα ένιωσα

Πώς μπορώ να είμαι σίγουρος ότι ήσουν εσύ?

Γιατί σου είπα ότι ερωτεύτηκα το μυαλό σου 

Και στο όνειρό μου

Και εγώ ο ίδιος ήμουν, όμως 

Καί στο όνειρό μου

Δυστυχώς  

Διακόπτες

Η ρουτίνα είναι βολική
Μας κάνει να μην σκεφτόμαστε
Η καθημερινότητα μας καθησυχάζει
Μας κάνει να ξεχνάμε
Να νιώθουμε ασφάλεια
Η ρουτίνα βοηθάει στο να μένουμε ήρεμοι
Μακρία από κακές σκέψεις

μέχρι που πέφτουμε πάνω σε εναν διακόπτη

(ένα τραγούδι, ενα άρωμα, ενα όνομα, μια εικόνα) 

που πατιέται άθελά σου

και όλη η ασφάλεια χάνεται

η ηρεμία διαταράσσεται

οι σκέψεις ξαναμπερδεύονται

η καθημερινότητα χαλάει

η βολή χάνεται

έστω και για λίγο

Αναρωτιέμαι

Πότε θα προτιμούσες άραγε να σε σκέφτομαι?
Στις σκοτεινές μου ή στις χαρούμενες στιγμές μου ?