1 παράθυρο ...

...1000 σκέψεις 

Άρνηση

Αυτό ζούμε . Μια συνεχή άρνηση . Αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι η ζωή δεν είναι ωραία.
Ενα μαρτύριο είναι με 10-20 όμορφες στιγμές ανάμεσα.
Τίποτε άλλο .
Απλά στην αρχή είμαστε πολύ μικροί για να το καταλάβουμε και στο τέλος πολύ μεγάλοι για να μπορούμε να κάνουμε κάτι . Και στο ενδιάμεσο ?
Ενδιάμεσα παραμυθιαζόμαστε . 24/7
Πόνος , άγχος , νεύρα , απογοήτευση και κανόνες .
Αυτή είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων(!) η μέση ζωή ενός ανθρώπου .
Προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ΠΑΝΤΑ ότι υπάρχει κάτι άλλο και ΘΑ έρθει κάποια στιγμή αρκεί να είμαστε υπομονετικοί. Όλη μας η ζωή μια εκπαίδευση στην υπομονή και την επιμονή .
Ανάθεμα και αν ξέρουμε τι περιμένουμε να έρθει . Απλά περιμένουμε κάτι . Ο καθένας κάτι διαφορετικό , αλλά όλοι κάνουμε υπομονή . Αυτό πάνω από όλα .
Ηλίθια Λεμινγκς . Τα έχουν πεί πολλοί και πολύ καλύτερα από μενα . Και έχουν μείνει στην ιστορία για αυτό . Δεν ανακαλύπτω τον τροχό . Απλά είναι μια από εκείνες τις φορές που έχεις διαύγεια να καταλάβεις μερικά πράγματα. Αλλά δεν ανησυχώ . Αύριο θα είμαι πάλι αυτός που πρέπει . Το υπόσχομαι ! Θα είμαι καλός ! Το ορκίζομαι .

Note to self

Λοιπόν βλάκα , θα σου πω κάποια πράγματα και μην παρεξηγηθείς .

Δεν έχεις δικαίωμα να ζηλέυεις . Δεν έχεις καν δικαίωμα να σε απασχολεί τι κάνει ο άλλος εφόσον δεν είσαι μέρος της ζωης του.
Το έχασες αυτό το προνόμιο με τις επιλογές σου .
Ναι , δεν με νοιάζει γιατί και κάτω από ποιές συνθήκες τις έκανες . Κανέναν δεν νοιάζει ! 
Δεν έχει καμία σημασία.
Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι τις έκανες και αυτές έρχονται με κάποιους κανόνες .

Όλα τα άλλα είναι μαλακίες που ξεκινάνε από την εγωιστική σου φύση . Αυτό είσαι .

Ένας εγωιστής και αυτό πρέπει να πολεμήσεις για να διορθώσεις .
Το ξέρω ότι δεν μπορείς να το κάνεις . Το γνωρίζω καλά . Γιατί αυτός είσαι ! 

Δεν με νοιαζεί . Μάθε να ζεις με αυτό . Χωνεψέ το και προχώρα παρακάτω.
Σε σιχαίνομαι και μόνο για τις σκέψεις που κάνεις .
Τα θέλεις όλα . ΔΕΝ γίνεται .
Θέλεις περισσότερα?  Τι προσφέρεις ? 
Μαντεψε ... σου έχω νέα. Δεν προσφέρεις τίποτα και δεν θα έχεις τίποτα σε αντάλλαγμα.
Βλάκα !

Αυτά για τώρα και μην κάνεις αυτά τα μούτρα. Χώνεψε τα με αυτό το τραγουδάκι και μην με κάνεις να  επανέλθω .

700.800

Τόσες είναι οι ωρες που ζούμε κατά μέσο όρο στην ζωή μας.
Από την ωρα που γεννιόμαστε αρχίζουν να μετράνε αντίστροφα .
700.799
700.798
700.797..6..5
Ακόμα και αν το ανθρώπινο μυαλό λειτουργούσε έτσι και είχε υπόψιν του αυτήν την συνεχή αντίστροφη μέτρηση, πάλι οι ώρες μοιάζουν πάρα πολλές . Τόσες που θα πίστευες οτι δεν θα τελειώσουν ποτέ .
Τι θα κάναμε άρα αν ήταν λιγότερες ?
Αν ήξερες ότι έχει ακόμα 10.000 ώρες ζωής μπροστά σου θα έκανες τα ίδια ?
5.000 ? 1000 ? 100 ? Θα έκανες τα ίδια ακριβώς πράγματα?
Θα ανεχόσουν να περνάς 1 ώρα κάθε μέρα στον δρόμο μέσα στο αυτοκίνητο ?
Θα έβλεπες τόση τηλεόραση όσο το κάνεις τώρα? Θα άκουγες μήπως περισσότερη μουσική ή μήπως δεν θα άκουγες καθόλου ?
Βιβλία θα διάβαζες?
Ταξίδια θα έκανες ή θα προτιμούσες να περνάς τον χρόνο σου απλά με κάποιους ανθρώπους που αγαπάς?
Με ποιούς ανθρώπους ? Με αυτούς που κάνεις παρέα και σήμερα ή με άλλους ?

Δεν έχουν νόημα οι απαντήσεις . Γιατί δεν έχουν νόημα οι ερωτήσεις .
Κανείς δεν ξέρει πόσες ώρες έχει μπροστά του και ακόμα και αν ήξερε αμφιβάλλω ότι θα άλλαζε κάτι ουσιαστικό στην ζωή του . Δεν ξέρω αν μπορεί να το κάνει . Ούτε αν θα το προσπαθούσε καν .

Η πραγματική μας φύση

Photo: The Event Horizon Telescope

Γιατί μισούμε τόσο πολύ τους αδύναμους? Φοβόμαστε ότι θα μας κολλήσουν από τα πάθη και τον γολγοθά που βιώνουν ?
Είμαστε τόσο δεισιδαίμονες (είναι αυτή άραγε η σωστή λέξη?) που προσπαθούμε να ξορκίσουμε το "κακό" που δεν θέλουμε ποτέ να μας βρεί , δαιμονοποιώντας και κυνηγώντας τους "φορείς" του ?
Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτήν την συμπεριφοράς μας.
Αγαπάμε και θαυμάζουμε τους δυνατούς και τους πλούσιους , ασχέτως πως έχουν φτάσει εκεί αυτοί και απεχθανόμαστε τους "μικρούς", τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους .
Προφανώς είναι σαν την δυσκολία μας να ξεστομίσουμε τις αρρώστιες, λες και λεγοντάς την θα μας ακούσει και θα κολλήσουμε και εμείς .
Μήπως τους μισούμε γιατι δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι θα βρεθούμε ποτέ στην θέση τους ?
Για λύπηση είμαστε . Σιχάματα .Καμία ελπίδα πλέον . Δεν θα φτιάξει ποτέ αυτός ο κόσμος .


υ.γ
κάτι όμορφο που ανακάλυψα πρόσφατα

Η ζωή συνεχίζεται....

... στα sm αφού πεθάνεις .
Πόσο τραγικό . Πόσο άσχημο .

Φεύγεις και μένει πίσω το alter ego σου που συνεχίζει να "ζει" και να θυμίζει σε γνωστούς και αγνώστους ότι υπήρξες .
Οι συνομιλίες σου στο ίντερνετ , στα sms , στο whatsapp και στο viber.

Όλα εκεί . Σαν να πάγωσε ο χρόνος αλλά και παράλληλα να συνεχίζεται .
Άσχημο ? Ρομαντικό ? Απλά σημάδια των καιρών ?
Δεν ξέρω την απάντηση .
Ξέρω μόνο ότι προκαλεί πόνο σε όσους μένουν πίσω .
Αυτό -νομιζω- είναι και το μόνο που με φοβίζει στον θάνατο . Να φύγω και να προκαλέσω πόνο σε ανθρώπους που νοιάζομαι .
Αλλά αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις φανταζομαι. Ίσως αυτό είναι και το νόημα .

Αντιο ρε Νικόλα . Αποχώρησες νωρίς από το γκρουπ . Πολύ νωρίς γαμωτο .

2000...

...and gone