Αντιγράφω από το τελευταίο ποστ του υπέροχου blog Cogito ergo sum (σκέφτομαι άρα υπάρχω)- η φωτογραφία ''δικιά μου'':
Κάθε ζωντανός οργανισμός, αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο
περιβάλλον, πεθαίνει! Η οικονομία και η κοινωνία είναι σύνθετοι ζωντανοί
οργανισμοί. Που, χωρίς μεταρρυθμίσεις, κινδυνεύουν να αποσυντεθούν και
να περιθωριοποιηθούν. Να χάσουν την ευημερία τους, την ελευθερία τους,
να χάσουν την ίδια την υπόστασή τους. (...)
Κάποιοι είχαν πει ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία «σοβιετική
οικονομία», παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ανήκε στο σοβιετικό μπλοκ! Και
παρέμενε κολλημένη στις δοξασίες ενός ξεπερασμένου προτύπου, πολλά
χρόνια αφότου οι κοινωνίες που το ασπάστηκαν είχαν οι ίδιες καταρρεύσει
και οι λαοί τους είχαν επιλέξει το δρόμο της ελεύθερης αγοράς!
Η Σοβιετική Ένωση είχε πάψει προ πολλού να υπάρχει. Οι πρώην
σοσιαλιστικές χώρες, είχαν προσχωρήσει στο σύστημα της ανοικτής και
ελεύθερης οικονομίας, κάνοντας το ένα αναπτυξιακό άλμα μετά το άλλο.
Κύματα αποκρατικοποιήσεων σαρώνουν επί δεκαετίες όλες τις χώρες της γης.
Χώρες απ’ όλες τις ηπείρους ανοίγονται στην ελεύθερη αγορά. Από την
Κίνα ως το Βιετνάμ. Κι από την Αυστραλία ως την Ινδονησία.
Κι όμως! Στην Ελλάδα οι ξένες επενδύσεις παρέμεναν επί δεκαετίες,
όπως και οι ελληνικές, άλλωστε, όπως και η έννοια επιχειρηματίας, μία
«απαγορευμένη έννοια». Η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα
παρέμεναν «απαγορευμένες λέξεις». Μια εφιαλτική γραφειοκρατία περίμενε
να υποβάλει στα μαρτύρια του Ταντάλου τον κάθε επίδοξο επενδυτή. Και
αδίστακτες συντεχνίες έκλειναν το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο, έκλειναν
τους δρόμους καθημερινά, παραλύοντας την κίνηση, κι όποτε ήθελαν
κατέβαζαν και τους διακόπτες του ηλεκτρικού ή διέκοπταν τις μαζικές
συγκοινωνίες του Ελληνικού λαού. Αυτά τώρα πλέον αλλάζουν! Όχι κάποια
απ’ αυτά. Όλα αυτά!
Και καθιστούμε την Ελλάδα μια χώρα φιλική για τις επενδύσεις, φιλική
για την επιχειρηματικότητα, ώστε να απελευθερώσει το αναξιοποίητο
δυναμικό μας, τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τα ταλέντα των
ανθρώπων μας. Και τώρα ανοίγουμε το δρόμο για να μεγαλουργούν οι
Έλληνες, όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στον ίδιο τον τόπο τους!
Αυτό, βέβαια, δεν αρέσει στις συντεχνίες, στα κατεστημένα συμφέροντα
που λυμαίνονταν τη χώρα και το δημόσιο πλούτο τόσα χρόνια. Πάρτε για
παράδειγμα τις τηλεφωνικές υπηρεσίες. (...) Αποκρατικοποιήθηκαν οι
τηλεπικοινωνίες, έσπασε το κρατικό μονοπώλιο και τώρα βάζεις τηλέφωνο σε
μερικές ώρες, το κόστος έχει πέσει κατακόρυφα και οι προσφερόμενες
υπηρεσίες έχουν πολλαπλασιαστεί, με σταθερή τηλεφωνία, κινητή, Ίντερνετ,
δορυφορικά προγράμματα κλπ. Πώς έγινε αυτό; Πρώτον, ο καταναλωτής
επωφελήθηκε από τον ανταγωνισμό. Και δεύτερον, η κοινωνία επωφελήθηκε
από τις επενδύσεις που έκαναν οι ιδιώτες πάροχοι για να μπορέσουν να
αντέξουν στον ανταγωνισμό. (...)
Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα από την
ομιλία
που εκφώνησε χτες ο πρωθυπουργός στο συνέδριο του Economist. Ένα μικρό
απόσπασμα που, όπως ολόκληρη η ομιλία, περιέχει σωρεία ανακριβειών και
ψευδών τα οποία έχουν διπλό στόχο: αφ' ενός μεν να διαβεβαιώσουν την
διεθνή του κεφαλαίου ότι στην Ελλάδα φτιάχνεται ένας παράδεισος γι'
αυτήν αφ' ετέρου δε να στρώσουν τον δρόμο για μια ακόμη μεγαλύτερη
επίθεση κατά του λαού και των δικαιωμάτων του.
Προσέξτε την αποστροφή τού ομιλητή για τις "δοξασίες ενός ξεπερασμένου
προτύπου", όπου -προφανέστατα- συμπεριλαμβάνει το δικαίωμα για μόνιμη,
σταθερή και πλήρη εργασία, το δικαίωμα στην απεργία, το δικαίωμα στην
πλήρη κοινωνική προστασία των αδυνάτων, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή
σύνταξη, το δικαίωμα των πάντων στην δωρεάν υγεία και την δωρεάν
παιδεία, το δικαίωμα πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά κλπ. Όλα αυτά
συνιστούν "δοξασίες ξεπερασμένου προτύπου". Στα σύγχρονα πρότυπα δεν
νοούνται τέτοια δικαιώματα.
Προσέξτε τον εκθειασμό τού νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος παρουσιάζεται ως
αδήριτη ανάγκη, με παράλληλη δαιμονοποίηση της υπέρτατης ανά τους
αιώνες εργατικής κατάκτησης που λέγεται συνδικαλισμός. Κατά τον ομιλητή,
ο συνδικαλισμός "κλείνει το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο" και βασανίζει
τον κόσμο παραλύοντας την κίνηση, διακόπτοντας τις συγκοινωνίες ή
κατεβάζοντας τους διακόπτες "όποτε ήθελε". Ή, μάλλον, όποτε "θίγονταν τα
συμφέροντα" κάποιων συνδικαλιστών, οι οποίοι "λυμαίνονταν την χώρα και
τον δημόσιο πλούτο τόσα χρόνια".
Να επαναλάβω αυτό το τελευταίο. Αυτός ο αλλοπρόσαλλος και ανεγκέφαλος
φασιστάκος που παριστάνει τον πρωθυπουργό μιας κοινοβουλευτικής
δημοκρατίας αλλά που επιμένει να κυβερνάει γράφοντας στα παπάρια του και
το κοινοβούλιο και την δημοκρατία, τόλμησε να πει σε διεθνές συνέδριο
ότι εκείνοι που "λυμαίνονταν την χώρα και τον δημόσιο πλούτο τόσα
χρόνια" δεν ήταν ούτε οι επίορκοι πολιτικοί ούτε η -εγχώρια και ξένη-
πλουτοκρατία (τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές κλπ) αλλά οι
εργαζόμενοι και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους. Πώς λέμε π.χ. ότι η
οικονομία δεν βουλιάζει από τον βιομήχανο που δεν πληρώνει φόρους αλλά
από τον κυρ-Μήτσο τον τυροπιττά που δεν κόβει απόδειξη; Κάτι τέτοιο.
Όσο για το παράδειγμα της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ, τί να πω; Κατά τον
ομιλητή, το ότι σήμερα ο πολίτης έχει καλύτερες υπηρεσίες δεν οφείλεται
ούτε στην αλματώδη πρόοδο της επιστήμης ούτε στις υποδομές που έστησε
και εκσυγχρόνιζε διαρκώς ο κρατικός ΟΤΕ (και που βεβαίως θα συνέχιζε να
εκσυγχρονίζει έστω κι αν παρέμενε κρατικός) αλλά στο ξεπούλημά του σε
μια ξένη,
επίσης κρατική εταιρεία. Φυσικά, δεν συμφέρει τον
πρωθυπουργό να θυμηθεί ότι το άλμα στην ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας
έγινε όταν μπήκε στο παιχνίδι η Cosmote (του κρατικού ΟΤΕ, στον οποίο ο
Μάνος είχε απαγορεύσει να βγει στην αγορά πλάι -τότε- στις Πάναφον και
Τελεστέτ), οπότε αυτό το κάνει γαργάρα και πάει παρακάτω. Τι να πεί; Ότι
η Cosmote κατάπιε τους ανταγωνιστές της χάρη στις υποδομές που είχε
στήσει ο κρατικός ΟΤΕ;
Συμπέρασμα: Δεν είναι περίεργο που ο πρωθυπουργός τής χώρας
συλλαμβάνεται να λέει ψέματα ανερυθριάστως. Δεν είναι περίεργο διότι το
ψέμα είναι σύμφυτο με τον φασισμό. Κι αφού ο Αντώνης Σαμαράς είναι
φασίστας, δεν μπορεί να μην είναι και ψεύτης. Έτσι απλά.
Υστερόγραφο: Δεν μπόρεσα να μη γελάσω μ' εκείνο το βλακωδέστατο
"από την Κίνα ως το Βιετνάμ κι από την Αυστραλία ως την Ινδονησία".
Πάλι καλά που δεν είπε "από τις ΗΠΑ ως τον Καναδά" ή "από την Βραζιλία
ως την Αργεντινή". Προφανώς, ο πρωθυπουργός δεν έχει ιδέα ότι οι χώρες
που ανέφερε βρίσκονται δίπλα-δίπλα.
